rumeysa öztürk

‘Oturmaya mı geldik buraya ayol, oynayacağız deli gibi’ demeyi çok isterdim tabi. Fena mı olurdu dünya gözüyle bir mürüvvetimi görseydiniz! Öyle Esra Erol gibi ‘Amaann evlenmeyen kalmasın’ diye ortalıkta salınmalarınız boşa gitmeseydi. Bir çeyrek takıverseydiniz elinizde kalmasaydı. Fena mı olurdu? Valla fena mı olurdu iyi mi olurdu bilemeyeceğim ama siz bize evlenmedik diye cüzzamlı muamelesi yapmasaydınız ne olurdu? Bakın ben evliliğe karşı falan değilim. Allah’ın emri, Peygamber’in kavli sonuçta. Bunu hayatımızın tek amacı yapmaya çalışmanıza karşıyım. Bunun biraz tercih, biraz da nasip meselesi olduğunu anlamamanıza karşıyım. En hanım kız halimle ağırladığım misafirler dedikodularını bitirip evlerine gitsinler artık diye içimden saniyeleri sayarken (a aaaa ne ayıp) bir taraftan da çayları tazeliyordum. Birden kulağım tanıdık mevzulara denk geldi. Bir kızdan bahsediyorlardı, kız tahminimce yaşıtım. Yaşını göstermiyor olmanın bir dezavantajı, misafirler kızdan küçük olduğumu san

Efendiimmm yine geldi kapımıza bir seçim dayandı. E biz daha yeni yazmıştık, “Akıllı uslu oy verin, besmelenizi çekin, güzelce okuyun üfleyin, mührü tam yuvarlağa denk getirin” yazısını. Şimdi bir tane daha yazmak gerekecek. Zaten memlekette seçim yazısından bol bir şey yok, seçimden çok yazı malzemesi de yok. Madem öyle, bir seçim yazısıyla daha karşınızdayım. Denk geldi, güzel de oldu, tam 18’imi doldurduğum yıl ilk oyumu kullandım. İslamcı ailem için oy vermek bazılarının düşündüğü gibi şirk falan değildi. Her zaman çok önemsenen bir davranıştı. Yeri gelir köyden sırf oy vermek için gelinir, yeri gelir hasta yatağından kalkılır gidilir, yeri gelir su içmeye yerinden kalkamazken tekerlekli sandalyeyle okul kapısına dayanılırdı. Erken seçim olasılığı yüzde yüze yaklaşınca şöyle bir parmak hesabı yaptım. Bu benim kullanacağım dokuzuncu oy olacaktı. İlki hariç hepsinde de oy vermek için gurbet ellerden baba ocağına gelmiştim. Kimine göre ‘Bir oy için değer mi çektiğin yola, verdiğin