rumeysa öztürk

Eskiler yad edilince kaç yaşında olursanız olun, sene kaç olursa olsun eski zamanlar hep bu zamandan daha güzel olmuştur değil mi sevgili okur? Dedemin çocukluğu da şimdiki zamandan daha güzelmiş mesela, annemin de babamın da. E sorsanız benim çocukluğum da şimdiki zamandan daha güzeldi. Her devirde geçmişin o günden daha güzel olmasıyla ilgili garip araştırmayı tarihçilere ve sosyal bilimcilere bırakıyorum. Ama benim çocukluğum hakikaten güzeldi. Çocukluğumuzun en güzel tarafı korkularımızdı bence. Büyük çoğunluğu gerçek olmayan, gerçekliğine ise yüzde yüz inandığımız korkular. Doğup büyüdüğüm evi belki de son kez gördüm bu bayram. Normal bir gecekondu mahallesiydi bizimki. Ankara’nın da kesinlikle en güzel manzaralı yeri. Kış oldu mu bir ay bizim sokağa girilmezdi. Tam bir Ankara yani. Hayatımın 15 yılının geçtiği yer, kocaman bahçesi dik sokağa açılan küçük bir ev. Hah işte olay bu sokakta geçiyor. Bizim bahçeyi solunuza alıp dik sokağın karşısına baktığınızda uzaklarda yüksek yü

İşe önce herkesin yaptığı gibi bütün eğitim hayatımız boyunca bize zorla okutulan derslerden başlayayım. Lisede bir matematikseverdim, evet, lakin ilkokulda o ders benim de kabusumdu. Üçüncü sınıfa giderken iki basamaklı sayıları çarpamıyordum. Resmen topluyordum yahu! Öğretmen de yapamadığımı görüyor bir kere göstermiyor. Babam çalıştırırdı evde, sonra kafa da bastı biraz, anlamaya başladım. Tamam Türkçe, Matematik, Sosyal Bilgiler, Tarih vs. gereksiz dersler demiyorum. Önemli olan içerik neticede. O konuya da sonra değiniriz. Ama mesela bir Resim dersini, bir Müzik dersini, Beden Eğitimi dersini, yani tamamen yetenekle alakalı olan dersleri niye zorla verirler hala anlayabilmiş değilim. Matematiği evde babam çalıştırdı, okulda zorladım, sonra iyi öğretmene düştüm hallettim, tamam da. Daaaaaaa. Resim öğretmenimiz dünyanın en iyi ve gayretli öğretmeniydi; ama ben gerçek anlamda çöp adam bile çizemeyen bir öğrenciydim (sonradan öğrendim ki çöp adam çizmek de baya bir işmiş aslında, bas