Bir Kadınlar Günü Yazısı ya da Onun Gibi Bir Şey
Şöyle çıksam sokaklara sesimin son noktasına kadar bağırsam ‘Zehra’yı rahat bırakın’ diye. Yine ikiyüzlü duyarlılıklarıyla baş başa kaldık. Yine onlar haklı oldular. Yine en çok onlar kadın haklarından, kadın erkek eşitliğinden falandan filandan bahsettiler. Yine en çok onlar alkışlandılar. (Bu ‘onlar’ ‘bizler’ söylemi beni artık o kadar rahatsız etmiyor ki… Onlardan ayrı olmaya çalışmak vicdan borcummuş gibi sanki. Hayır, tertemiz değilim. İkiyüzlülüklerim de var, farkında olmadığım ya da kurtulmaya çalıştığım. Hiçbir zaman bu ikiyüzlülüklerim alkışlanmayacak ve ben bu ikiyüzlülüklerimle hiçbir zaman gurur duymayacağım. Bundan eminim işte. Bu yüzden ‘onlar, onlar, onlar’ diye bir gruptan bahsetmek beni hiç rahatsız etmiyor.) Onlar, her zaman bir kadına rol biçilmesinden rahatsız olduklarını ifade ettiler ve bunun mücadelesini verdiklerini söylediler. Ve onlar her zaman bize bir rol biçtiler, o sınırların içinde kalmamızı istediler. O sınırlar içinde kaldığımız müddetçe adildi her ş